Wstęp: Skurcz akomodacyjny i pozorna krótkowzroczność nim spowodowana to istotny problem dzieci oraz niektórych młodych dorosłych ze względu na dużą amplitudę akomodacji w tej grupie wiekowej. Wiąże się on ze znacznym ryzykiem nadkorekcji podczas badania ostrości wzroku, co może skutkować dolegliwościami astenopijnymi i pogłębieniem się wady w przyszłości.
Celem pracy był pomiar amplitudy akomodacji i ocena czynników wpływających na jej wartość u młodych dorosłych oraz weryfikacja częstości stosowania procedury cykloplegii podczas rutynowego badania okulistycznego.
Pacjenci i metody: Badanie przeprowadzono na grupie 60 osób (106 oczu). Do pomiaru użyto rozpraszających soczewek korekcyjnych oraz tablicy z pierścieniami Landolta. Wartość największej mocy optycznej soczewki, przy której badany był w stanie podać78 prawidłowe ustawienie pierścieni, wyznaczała amplitudę akomodacji. Podczas wywiadu oceniono czynniki wpływające na wartość amplitudy akomodacji, miejsce badania ostrości wzroku (optyk/okulista) oraz częstość stosowania procedury cykloplegii przez lekarzy okulistów.
Wyniki: Amplituda akomodacji mieściła się w przedziale 0,5−7,0 dioptrii. Stwierdzono dodatnią korelację pomiędzy długością czasu spędzonego przed komputerem i amplitudą akomodacji (p < 0,05). Wykazano, że młodzi dorośli częściej badają ostrość wzroku u okulistów niż u optyków. Jedynie 54% specjalistów stosuje cykloplegię celem miarodajnej oceny wady wzroku.
Wnioski: Wysoka amplituda akomodacji u młodych pacjentów nakłada na badającego refrakcję szczególną odpowiedzialność przy przepisywaniu korekcji minusowej ze względu na znaczne ryzyko nadkorekcji. Aby uniknąć błędów, najlepiej przeprowadzać badanie refrakcji po zastosowaniu krótkotrwałej cykloplegii. Praca przed komputerem zwiększa amplitudę akomodacji, stwarzając potencjalne ryzyko generowania skurczu akomodacyjnego. Aby przeciwdziałać niepożądanym skutkom długotrwałej pracy przed monitorem, należy zwrócić uwagę na higienę pracy wzrokowej mającą na celu rozluźnienie mięśnia rzęskowego.
